6. "Znajdź sobie inną dziewczynę"

 Przez cały dzień unikali się. Nic w tym dziwnego. Ona czuła, że zdradziła swoich bliskich. Yoh czuł pustkę po „utracie” Anny.

Nie umknęło to uwadze Rena. Nie pytał jednak o nic. Czuł, żewoli żyć w niewiedzy. Póki co. Jednak nie było mu to dane, gdyż Yoh niewytrzymał i musiał się komuś zwierzyć. Biedny Ren. Pozbawiony go błogiegospokoju.

Było to tydzień po owym incydencie. Amidamaru wrócił do Yoh,a w odwiedziny przyjechał również Morty i Trey. Jednak Anna z Asakurą unikalisię nawzajem. Oboje byli załamani. Rozmawiali wtedy, kiedy musieli. Były tozazwyczaj „short talk”. Nic nadzwyczajnego.

Asakura tłumił w sobie wszystkie uczucia. Nie było to jegonaturą. „Ofiarą” tego padł Ren. Szatyn wyrzucił wszystko z siebie przed Renem.Tao nie zaskoczyło postępowanie Anny. Spodziewał się, że zachowa się tak, a nieinaczej.

- I co teraz zamierzasz? – spytał Ren Asakurę.

Szatyn wzruszył ramionami.

- A co mogę zrobić? Anna przejęła się wolą matki.

Ren westchnął głęboko. To było dla niego tak popieprzone, żejuż chyba bardziej nie mogło być.

- Yoh, jeśli ją kochasz… to uszanuj jej decyzje – odparł tylko.

Asakura zacisnął dłonie w pięści. Uszanować decyzje?

- Chyba cię pogięło. Mam skazać ją i siebie na pustkę?!Miała być MOJĄ Królową Shamanów! Jak a według ciebie mam o niej zapomnieć?! –wykrzyczał chłopak.

- Znajdź sobie inną dziewczynę – odpowiedział spokojnie Renz rozbawieniem w oczach.

Yoh zamurowało.

- Że jak?

- To co słyszałeś – wzruszył ramionami Tao – zapomnisz oAnnie, jak będziesz miał inną. Cały czas, który byś poświęcił na Annę,poświęcisz na czas spędzony z inną. To chyba proste, co?

Minął miesiąc od tego czasu. Cała banda naszych bohaterówmusiała zmierzyć się z trudnym przeciwnikiem. Szkołą. Tak, serio to napisałam.SZKOŁĄ. A mianowicie, nasi bohaterowie kontynuują naukę. Taki los nastolatków.Liceum czeka.

Tak więc Trey, Morty, Anna, Ren, Yoh, Layserg, Pilica orazTamara rozpoczęli kolejny rok nauki.

Należy wspomnieć, że Anna i Yoh zeszli już na relacjekoleżeńskie – żartowali w towarzystwie, rozmawiali, dogryzali sobie. JednakAnna dbała o to, by nie znaleźli się sami w jednym pomieszczeniu. Groziło tobowiem katastrofą.

Nasza mafia wychodziła właśnie z budynku szkolnego. Wypluciumysłowo narzekali na nauczycieli i cieżkie sprawdziany. Nagle Yoh sięzatrzymał.

- Sorki, muszę lecieć. Jestem dziś umówiony – odparł lekko.

Rzucił klucze od domu Renowi, sam pobiegł przed siebie,rzucając jedynie: no to cześć!

Reszta stała jak wmurowana w ziemię patrząc w ślad zaAsakurą.

- A jemu co odbiło? – zdziwił się Trey.

- Kto to wie – wzruszył ramionami Lyserg – wracajmy dodomu.

Jedynie Ren zaczął dogłębnie się zastanawiać na zachowaniem Yoh. Póki co tylko on.